Kortjakje is niet zo volgzaam, van nature. En ze vraagt zich af of Petrus dat wél was…
Van nature
Over Petrus ging het op 6 december. En over ons. En over mij. We lazen aan het begin van de preek Johannes 21:15-23 en 1 Petrus 2: 19-23. Petrus was een boeiend mens. Hij deed in de discipelkring soms heel stellige uitspraken. En soms kon hij die niet waarmaken. Wat zal hij zichzelf zijn tegengevallen –zo hield de spreker ons voor. Eerst een grote mond dat hij Jezus nooit zou verlaten. En dan zo’n teleurstellende ‘afgang’ op het moment suprême. Nee, van nature was Petrus niet zo volgzaam. Ik denk dat hij meer zijn eigen impulsen volgde.
Volgen
Toch ging de preek wel over volgen. Over Jezus volgen, om preciezer te zijn. En dat deed Petrus, na kruisiging en opstanding van zijn Heer, zeker wel. Tot in de dood toe!
En wij? Wij zijn gewend samen de Heer te volgen. Met elkaar. Andere gelovigen inspireren je vaak. Jezus volgen doe je met elkaar. En nu? Door de corona-pandemie en alle beperkingen die daarbij gelden, is het veel moeilijker om sámen op te trekken. Zo werd in de preek de realiteit van deze tijd neergezet. Minder samen, meer alleen.
(Niet) alleen
En dat vond ik nu juist zo uitdagend in deze preek, die vraag: hoe breng ik het eraf, in mijn eentje? Als ik eerlijk ben, moet ik erkennen dat ik het lastiger vind. Jezus volgen. Geloven en God loven, terwijl zo veel activiteiten van de gemeente stilliggen. Het is gewoon ook minder fijn – zwaar balen! Maar in de preek lag de nadruk op: wat een uitdaging ligt hierin! Een kans om te ontdekken hoe je – op jezelf, maar mét God – Jezus kunt volgen. Zo kan deze tijd een leerzame periode worden. Die kans en die uitdaging moet ik zien vast te houden in mijn gedachten. Want ik ben – net als Petrus vroeger – vaak best geneigd om mijn eigen impulsen te volgen…
‘Treed dus in de voetsporen van Hem die geen enkele zonde beging en over wiens lippen geen leugen kwam’ (1 Petrus 2:22).
Beluister de preek of bekijk de hele dienst op Mijn Christengemeente.
Blessings,
Kortjakje