Kortjakje was een beetje van de leg, afgelopen zondag. Maar dat kan wel eens gebeuren, natuurlijk. Gelukkig was de preek niet ingewikkeld. Dat zat dan weer mee.
God is liefde
Dat God liefde is, en van ons houdt, had ik al wel eens eerder begrepen. Dacht ik. Maar soms moet zoiets opnieuw tot je doordringen. Denk ik. In de preek werd een Engelse auteur (C.S. Lewis) aangehaald die zo ondersteboven was van de manier waarop God aan ons Zijn liefde heeft laten blijken, dat hij zegt: ‘Dit kun je niet bedenken! Het Christelijk geloof móet dus wel waar zijn!’
In de preek kwamen de kracht en passie van Gods liefde enthousiast tot uiting, dat moet gezegd.
Petrus … en wij
We lazen Johannes 21:15-19 over Petrus. Petrus had gedacht dat hij beter was dan alle andere leerlingen van Jezus. Hij had tegen Jezus gezegd: “al zal iedereen U verlaten, ík niet”. Maar inmiddels, na de dood en opstanding van Jezus, wist hij beter. Hij zegt in ons Bijbelgedeelte eigenlijk zoiets als “U weet wel Heer, dat ik niet ben wie ik eigenlijk had willen zijn”. De liefde van Jezus maakt dat hij zich schaamt voor zijn fouten. Zó begint de zonde zijn greep op je te verliezen, zei de spreker. Dat je er zelf ook van baalt en er verdriet over hebt. En dan mag je ervaren dat er ook voor jou een weg terug is. Terug in Jezus’ liefdevolle, wijd open armen. Dan mag je Zijn liefde omarmen, aannemen, aanvaarden. Kortom: met wederliefde beantwoorden.
Liefde van twee kanten. Anders is er geen liefdesrelatie.
Blessings,
Kortjakje.