Zoals enkele dagen geleden aangekondigd, onthult Kortjakje in dit blog haar ware identiteit. Wellicht is dit niet helemaal waar veel lezers aan dachten of op hoopten. Misschien ervaren sommigen het zelfs als een afknapper. Maar ja, je weet nooit met Kortjakje hè!
Eerder is ook nog beloofd dat zij in dit blog twee preken tegelijk zal behandelen. En ze houdt woord. Maar om eerlijk te zijn, vinden we als redactie wel dat dit toch een beetje ‘proppen’ is geworden.
Ik ben géén ‘ziekelijk meisje’
De centrale vraag in de preek van afgelopen zondag was: ‘Wie is God en wie ben ik?’. Je zou denken dat je over jezelf iets meer weet dan over God. Maar naarmate de preek vorderde kreeg ik het idee dat het juist andersom is. Over de Here God horen we elke week een preek. En als je ook tussendoor een beetje in je Bijbel leest, kom je best wat over Hem te weten. De spreker noemde nog wel wat dingen over God die het beeld dat ik had nog wat verdiepten en verbreedden.
Maar het meest schokkend was toch dat ik ontdekte dat ik vaak niet zo’n kloppend zelfbeeld heb. Soms is mijn zelfbeeld nogal negatief. Vooral doordat veel mensen mij zien als een ‘ziekelijk meisje’. En andere keren heb ik juist een erg optimistische kijk op mezelf. Dan vind ik bijvoorbeeld dat ik toch wel het slimste meisje van de klas ben (zij het dan dat ik daar meestal niet kom, omdat ik door-de-week natuurlijk ziek ben). Hoe dan ook – en luister goed: ik ben niet de slimste van de klas! Ik ben géén ‘ziekelijk meisje’!
Ik zal u vertellen wat ik wél ben – want ik heb goed naar de spreker van afgelopen zondag geluisterd: IK BEN EEN KOSTBAAR KIND VAN GOD!
O! Zo!
En verder moet u die preek echt nog maar eens terugluisteren. Dan hoort u ook dat mijn tante géén gescheiden vrouw is. En dat mijn opa géén ‘ouwe wanne-be Rabbijn’ is. En dat die jongen die altijd schuin achter u in de kerk zit, géén ‘rare snuiter’ is. En dat mijn buurmeisje géén ‘puistenkop’ is. Zij zijn christenen en dus vóór alles KOSTBARE KINDEREN VAN GOD!
De preek van vórige week
Tja, vorige week was mijn laptop kapot. En toen heb ik de redactie beloofd twee preken in één blog te behandelen. Maar waarover ging die preek ook alweer? Laat uw geheugen u ook wel eens in de steek? Maar daar is een hele goeie oplossing voor: via Mijn Christengemeente kun je gewoon de preek terugluisteren, en -kijken zelfs. Heb ik dus eventjes gedaan. En toen begon het me al snel weer te dagen. Die preek ging over Hebreeën 2:1-9. Over 2 x zien. “Wat ik om me heen zie”, zei de spreker toen hij het over alle ellende in deze wereld had, “zie ik niet als onderworpen aan de Here Jezus”. En dat klopt met wat in de laatste zin van Hebreeën 2:8 (NBV) staat: ‘Dat alles aan hem onderworpen is, zien wij echter nu nog niet’. En dan gaat het verder in vers 9: ‘wel zien we dat Jezus (…) vanwege zijn lijden en dood nu met eer en luister gekroond is’. Dit mag je nu al zien. Er zijn als het ware twee werelden. De huidige wereld die iedereen om zich heen kan waarnemen. En de nieuwe hemel en nieuwe aarde, ‘waar gerechtigheid woont’. Die mag je als christen ook zien! Daarom zijn we, denk ik, van die hoopvolle mensen.
Diep
Als je diep geraakt bent door wat je om heen aan ellende ziet, dan klopt dat met wat Paulus schrijft in Romeinen 9:1-3. Dit komt door je verbondenheid met Christus. Onze eenheid met Christus leidt ons tot bewogenheid en voorbede en tot het geven van goede gaven. Om het nogmaals met Paulus te zeggen: ‘We hebben verdriet maar toch zijn we altijd verheugd’ (2 Korintiërs 6:10). Drijft de ellende van deze wereld ons bij God vandaan? Welnee. Het verdriet drijft ons naar Hem toe!
Blessings,
Kortjakje