Kortjakje maakt onderscheid tussen hartigheden en barmhartigheden. En intussen denkt zij nog na over de vraag in hoeverre haar geloofsleven afhankelijk is van de zondagse preek.
Hartige hapjes
Naast mij zat afgelopen zondag een oude ‘zuster’ die altijd met hart en ziel meezingt en bij de dienst betrokken is. Helaas is zij nogal doof aan het worden. En de hoorapparaten werken niet altijd zo goed als die irritante radiocommercials willen doen geloven.
Toen de spreker dan ook over barmhartigheid begon te spreken, hoorde ik die zuster mompelen: “Hartigheid? Stukjes worst, stukjes kaas? Hartige hapjes?” En ze vroeg aan mij of zij dit goed had gehoord. “Nee,” zei ik, “de preek gaat over barmhartigheid. U weet wel: van de zeven werken van barmhartigheid enzo.” Dat laatste kwam dan weer niet helemaal over, want die zogenaamde zeven werken van barmhartigheid zijn in de evangelische wereld niet zo bekend. Dat hoort nog bij mijn deels Rooms-Katholieke opvoeding, denk ik. Ja, het is ook wel een écht Rooms begrip. Dat vertelde later mijn opa weer aan me, onder de koffie. Want de Here Jezus noemt zes van die goede werken als Hij tegen de schapen en de bokken spreekt: hongerige mensen eten geven, dorstige mensen drinken geven, vreemdelingen een plek geven om te verblijven, naakte mensen kleding geven, zieken verzorgen en gevangenen bezoeken (Matt. 25:35-36). Maar – en nu komt het ‘Roomse’ – Paus Innocentius III voegde daar zo’n achthonderd jaar geleden nog een zevende aan toe: de doden begraven. [Tot zover even het lesje van mijn opa.] Maar de oude zuster had mij uiteindelijk toch begrepen: “O, barmhartigheid! Ja, dat is onze Heere wel!” riep zij uit.
Bijbel open!
Terug naar de preek nu. Daarin lazen we verheugend veel uit de Bijbel. Ik houd daar altijd wel van. We lazen Romeinen 12:1-12 en zoomden speciaal in op de eerste twee verzen. Daarin roept Paulus zijn lezers op om te leven als een ‘levend offer’ voor God. En hij beroept zich hierbij op de barmhartigheden (meervoud; zie NBG’51) van God. Als je daar aan denkt is het toch niet meer dan logisch (‘redelijk’, NBG’51) met je hele wezen uitlevert aan deze grandioze God? Toewijding, noemde de spreker dit. Hoe houd jij je leven toegewijd aan God? Twee antwoorden: 1. Word niet gelijkvormig aan deze wereld; 2. Word hervormd door de vernieuwing van je denken.
Dit is niet minder dan een metamorfose. En het vergt een levenslang leerproces om meer op Jezus te gaan lijken. Hiervoor helpt het natuurlijk wel om een intieme relatie met God te onderhouden, onder meer door bidden en Bijbellezen. Tja, weet jij een betere manier? En toen kwam wat mij betreft de fraaiste uitspraak van deze preek: “Leer jezelf te voeden en wees niet afhankelijk van de preek ’s zondags.” Hier moet ik nog eens goed over nadenken.
Logisch
Er werd natuurlijk nog wel meer belangwekkends gezegd. Dat kun je allemaal terughoren en bekijken via het wereldwijde web. Mooi vond ik dat we tot slot nog een keer Romeinen 12:9-21 uit Het Boek lazen. Verlang jij ernaar dat deze dingen in jouw leven tot (verdere) ontwikkeling komen? Wijd je dan vandaag opnieuw toe aan God en aan elkaar. Als logische reactie op de barmhartigheden van God!
Blessings,
Kortjakje