Wij als redactie weten niet hoe het u vergaat, maar deze stukjes van Kortjakje zullen u vast wel eens hebben verrast. Ging de preek dáár over?? Vandaag is het anders. Tot aan de woorden “Ik word er stil van” konden wij het wel volgen. Maar daarna!
De langste psalm
Aan het begin van de preek lazen we afgelopen zondag Psalm 131. Deze bestaat uit slechts drie verzen, maar de spreker noemde het toch ‘de langste psalm’. Hij gaat als volgt:
1Een pelgrimslied van David.
HEER, niet trots is mijn hart,
niet hoogmoedig mijn blik,
ik zoek niet wat te groot is
voor mij en te hoog gegrepen.
2Nee, ik ben stil geworden,
ik heb mijn ziel tot rust gebracht.
Als een kind, de borst ontwend,
stil op de arm van zijn moeder,
zo is mijn ziel in mij.
3Israël, hoop op de HEER,
van nu tot in eeuwigheid.
Gedachten bij vers 1
- Hoe is het met mijn hart gesteld?
- Hoe is mijn blik?
- Wat zoek ik?
In de aanloop naar Goede Vrijdag en Pasen
We zijn in de 40-dagentijd beland, de vastentijd, de lijdenstijd. Een tijd van bezinning, van stil worden voor God. Een tijd waarin we stilstaan bij het lijden dat onze Heer en Heiland heeft doorgemaakt. Kunnen wij in deze tijd psalm 131 met David meezingen? En dan, als we vers 1 gezongen hebben, komen we bij de eerste regel van vers 2: “Nee, ik ben stil geworden, ik heb mijn ziel tot rust gebracht”. Ik word er stil van…
Blessings,
Kortjakje