Kortjakje kon zondag haar geluk niet op. Eindelijk iemand die óók helemaal weg is van Maria!
Maria en haar Zoon
In de preek van afgelopen zondag werd een aantal scenes uit het leven van Maria belicht. Jammer vond ik dat pas werd begonnen ná de zwangerschap en bevalling. Maar ja, dat is misschien meer iets voor de Kerstperiode en niet zozeer voor de Lijdenstijd.
Aan de orde kwamen:
- Vlucht naar Egypte
- De 12-jarige Jezus in de tempel
- Bruiloft in Kana
- Jezus in de synagoge van Nazaret
- Jezus’ broers vinden dat Hij zijn verstand heeft verloren
- Bij het kruis (“Stabat Mater Dolorosa”, zei mijn opa. Geen idee wat dat betekent, maar hij keek er zo ernstig bij dat ik het hier toch maar even erbij vermeld.)
- Bidden en wachten op de uitstorting van de heilige Geest
Maria was een gewone vrouw die toch door haar gelovige volharding bijzonder was. Een echt voorbeeld!
Extra Bijbelboek
De spreker begon afgelopen zondag trouwens met de erkenning dat hij een fan van Maria is geworden. Een beetje laat voor iemand die geacht wordt de Bijbel te kennen, dacht ik. Vervolgens sprak hij zijn verbazing uit over het feit dat de moeder van Jezus niet wordt genoemd in de rij met geloofshelden in Hebreeën 11. Daar had ik nog nooit zo over nagedacht. Maar wat mij betreft kan zij een aparte paragraaf krijgen, hoor. Kan er niet een speciale interkerkelijke synode bij elkaar worden geroepen om aan Hebreeën 11 een paragraaf (11A) toe te voegen, over de voorbeeldige gelovige Maria?
Mijn tante nam het nog een graadje ernstiger op. Zij heeft soms toch al wat feministische trekjes (nog erger dan ik), maar nu ging ze helemaal los! Waarom zijn al die evangeliën door mannen geschreven? En waarom zijn er in het Oude Testament maar twee boeken naar een vrouw genoemd? En waarom in het Nieuwe Testament helemaal geen één? Zij stelde dus voor om speciaal voor de moeder van Jezus een extra Bijbelboek in te voegen. En ze had meteen ook al een titel: ‘Maria’s smarten en volharding’. Dat woordje ‘smarten’ vond ik dan weer wat belegen klinken. Maar ze staat open voor suggesties, zei tante. We denken er nog over na…
Asiel
Mijn opa deed na afloop – onder de koffie – ook nog een duit in het zakje. Ik vond het wel een beetje een zijspoor, maar goed. Over de vlucht naar Egypte (zie punt 1) zei hij dat ‘de heilige familie’ het wel heeft getroffen dat zij alle drie asiel konden krijgen. Er was daar kennelijk geen geïntensiveerde grensbewaking om kansarme asielzoekers te weren. Anders waren Jozef en Maria vast niet toegelaten. Bij de ondervraging zouden die grensbewakers natuurlijk hebben gezegd: “O, er is in Israël alléén gevaar voor kinderen van twee jaar en jonger? Nou, u bent beiden toch al volwassen? Dan laten we alleen dat jochie toe. Die stoppen we wel in een kamp voor AMA’s (Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers). Daar hebben we speciale detentiecentra … eh opvanglocaties voor, met 24-uurs bewaking … eh begeleiding. En aan gezinshereniging doen we niet. Veel te lastig en te kostbaar!”
Gelukkig liep het anders.
Blessings,
Kortjakje