Het is een doorsnee kringavond. Er wordt gezongen en gebeden en daarna is er een discussie over dienen. Je hebt er je aandacht niet bij. Je kind heeft een gebroken been en dat zorgt voor veel lastige situaties. Hij moet overal opgehaald en gebracht worden.
Het gesprek gaat verder. Dan wordt er gezongen “Heer raak mijn hart aan, maak het bereid…”.
Ondertussen vraag je je af of je zelf wel wilt dat de Heer je hart aanraakt. Je maakt je zorgen. Iedere dag moet je kind naar school worden gebracht met de auto en thuis gaat het werk ook door. Zou je het durven om je kringleden te vragen of ze ook eens willen rijden? Mag ik deze vraag wel stellen? Doe ik niet een te groot beroep op deze mensen?
Ik zou het natuurlijk kunnen vragen en er nadrukkelijk bij kunnen zeggen dat deze vraag alleen bedoeld is voor diegenen, die het echt zouden kunnen. Dan ga je in gedachten het rijtje af… En terwijl je dit denkt, vraagt iemand: “Hoe gaat het met je kind?”…