U kent Kortjakje inmiddels een beetje? Vaak toch wel een beetje anders dan anderen. Zij heeft nu eenmaal een beetje een ‘dwars’ karaktertje. Nou, daar laat ze ook vandaag wel weer iets van merken. Wat is er nu tegen het woord ‘Israëlzondag’?
Vreemd
Ik weet het. Ik vind wel eens meer iets vreemd, terwijl andere mensen er geen punt van maken. En als ik dan wat prikkelende vragen stel, raken ze van de kook. Neem nu mijn tante. Normaal gesproken toch iemand die, nou ja, eh … een soort ‘modelchristen’ toch wel. Zo iemand van ‘uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend’ (Fil.4:5). Al zal ik ook weer niet zeggen dat zij helemaal nooit eens uit haar slof schiet.
Maar nu! Ik vroeg alleen maar aan haar: “Waarom vieren we eigenlijk op een zóndag en niet op zaterdag Israëlzondag?”
Misschien had ze iets verkeerds gegeten, of had zij net een teleurstellend bericht gehad, ofzo. Maar deze vraag mocht ik niet stellen. Hoe haalde ik het in mijn hoofd!
Israël
Ja mensen, over Israël kun je maar beter niet discussiëren. Ik had dit al eens vaker gehoord. En meestal kwam het er dan op neer dat we het er ook helemaal niet over mochten hebben. Ga het onderwerp maar liever uit de weg. Maar ja, …. Het gaat er nogal eens over in de Bijbel. Volgens mijn opa komt het woord zo vaak voor dat hij geen zin had om te gaan tellen. Pagina’s lang is de opsomming in wat hij noemt zijn ‘Concordans’. Een beetje lastig dus, om het er niet over te hebben op je Bijbelkring of in de kerk.
Zondag
Het was dus op zondag (…), afgelopen zondag, dat het er juist wél over ging. Een preek jôh! Het duurde wel twaalf pepermunten. Zeg maar zo’n 50 minuten. Maar gek, dat merkte ik eigenlijk niet zo. Het boeide me. De spreker ging de hele Bijbel door, van Genesis tot Openbaring. Het mooie vond ik dat God uit alle mensen op aarde er ééntje koos, Abram (Abraham). En dat Hij in de hele geschiedenis van Abraham en diens nageslacht liet zien wie Hij zelf is. Een God van trouw! Een God die niet loslaat wat Zijn hand begonnen is te doen. En dat Gods bedoeling met Abraham was om niet alleen dat talrijke nageslacht van Abraham te zegenen, maar álle volken van de héle wereld. In Gods geschiedenis met Israël kun je zien hoe geweldig Hij is. En hoe geweldig mooi het is dat wij – samenraapsel van allerlei heidenen die nog lang om bomen hebben gedanst en de ‘god van de donder’ vreesden – ook bij Hem mochten komen. Als wilde takken mochten we op de edele olijfboom worden geënt. En ook de afgebroken takken kunnen worden teruggeplaatst. Wonderlijk mooie boom zal het worden!
Ja, Israël is een teken van Gods trouw (zo luidde het thema van de preek).
Zeurende redactie
Je kunt de preek dit keer niet alleen terugkijken, maar ook de tekst en alle Bijbelteksten opvragen bij de spreker. Ik was bijna in de verleiding gekomen om mijn blog dit keer kort te houden, met een simpele verwijzing naar die aantekeningen en powerpoints. Maar ja, dan gaat de redactie weer zeuren, hè.
Blessings,
Kortjakje