Arme Kortjakje. De preek van afgelopen zondag raakte haar op wat misschien wel haar zwakste plek is. Wie zijn haar vader en moeder?
Preek-duo/Duo-preek
Afgelopen zondag was er een bijzondere duo-preek. Of moet ik zeggen: een bijzonder duo dat een preek hield?
Nou ja, misschien is het allebei waar.
Helaas raakte ik al meteen helemaal van de wijs. Het ging over adoptie. De sprekers hebben vorig jaar twee kinderen geadopteerd. En dat gaf heel wat stof tot nadenken – genoeg in elk geval voor een niet zo heel korte preek!
Shocking
Van de preek heb ik niet zo veel opgepikt. Ik raakte namelijk al snel van de wijs. Dat komt door … Ach nou ja, … eh. Ik dacht namelijk … Tja, ehm.
Misschien heb ik het wat te persoonlijk opgevat. Misschien wat teveel aan mezelf gedacht. (Kan dat bij een preek?)
In elk geval moest ik denken aan de vraag: wie zijn eigenlijk de vader en moeder van Kortjakje? En dan vervolgens: wie zou mij willen adopteren??
😢😢😢
😭😭😭
Erfgenaam
Maar laat ik mijzelf niet de put in praten. Want de preek begon juist zo hoopvol en prachtig met de tekst Efeziërs 1:5-6: ‘Hij heeft ons voorbestemd om als Zijn kinderen aangenomen te worden, door Jezus Christus, in Zichzelf, overeenkomstig het welbehagen van Zijn wil, tot lof van de heerlijkheid van Zijn genade, waarmee Hij ons begenadigd heeft in de Geliefde.’
En dat God ons heeft aangenomen – zo leerden wij – is niet op grond van onze verdiensten, niet op grond van ons mooie c.v. En ook niet vanwege je ouders, denk ik er maar even bij. Alléén vanwege Gods grote genade!
We zijn zelfs als Gods kinderen in zekere zin gelijkgesteld aan Jezus, dé Zoon. Kijk maar in Romeinen 8:17. Als Gods kinderen zijn we erfgenamen van God. Mede-erfgenamen met Christus. Hij is onze grote Broer. Kijk, daar word ik nou helemaal blij van. Met zo’n Broer hoef je niet bang te zijn. En dan die erfenis. Die zal ons bevattingsvermogen te boven gaan!
Blessings,
Kortjakje