Was me dat een spanning, afgelopen zondag! Kortjakje was blij dat ze niet haar hand hoefde op te steken toen de spreker aan het begin vroeg of ze zich door de Wet of door de Liefde laat leiden.
10 geboden
In veel kerken worden elke zondagochtend de 10 geboden voorgelezen, zei de spreker. Mijn opa zei later, tijdens de koffie, dat we dat in onze gemeente ook best nog eens konden doen. Zo nu en dan. Gewoon, na ‘votum en groet’ eens even met de neus op de feiten worden gedrukt: Dit mag niet, en dat mag niet. We zijn allemaal schuldig. “En dan daarna natuurlijk ruime aandacht voor de bevrijdende woorden van de Schrift”, voegde hij er wel aan toe. Maar mijn tante was er snel klaar mee: “Daar hebben wij als christenen toch niks meer mee te maken?”, zo vroeg zij zich hardop af. Een beetje verontwaardigd, klonk het zelfs. Toch had de preek haar wel een beetje aan het denken gezet, want in het gesprek dat in onze familie volgde, nam ze toch een enigszins open houding aan (voor haar doen dan ?).
Bergrede
De spreker bracht naar voren wat de Here Jezus in de Bergrede over de wet heeft gezegd (Matteüs 5:17-20). Mijn opa hield hierover later een heel betoog. Volgens hem heeft Jezus vooral willen duidelijk maken dat de betekenis van de wet van groot belang blijft, maar dat Hij ook kwam om die wet te vervullen. Hij is gekomen om ‘datgene waarnaar het hele Oude Testament vooruitwees’ tot realiteit te maken. Een rijk te stichten waar vrijheid en liefde heersen, waarin de wet een reflectie vormt van hoe God die begrippen ziet. Ik weet niet of ik deze woorden helemaal goed begrijp, maar het klinkt wel oké.
Misschien is het Gods bedoeling wel dat we niet alles helemaal op een rijtje krijgen. Zodra mensen het in een schemaatje kunnen zetten, denken ze het geloof ‘onder controle’ te hebben, in hun broekzak. Maar, zoals mijn tante in opperste wijsheid tot slot zei: “Gods gedachten zijn hoger dan onze gedachten”. En met die gedachte wensten wij elkaar verder een goede zondag.
Liefde = …
De preek ging eigenlijk vooral over 2 Johannes 1-6. ‘Liefhebben houdt in dat we leven volgens Gods geboden’, staat in vers 6. Hiermee wilde Johannes volgens de spreker zeggen dat ‘liefde’ geen begrip is dat je naar eigen believen kunt invullen. Er zijn wel degelijk principes, waarden en normen die er voor God toe doen. Anders zou het Nieuwe Testament ook niet vol staan met allerlei vermaningen. Maar – en dat vond ik dan op het einde van de preek wel weer een opsteker – we hoeven het niet zelf te doen. God wil het in ons doen, door de heilige Geest. De vrucht van de Geest is LIEFDE!
Nou, mooi toch? En ja, ook wel genoeg om nog de hele zomervakantie over na te blijven denken…
Blessings,
Kortjakje