Denk je dat Kortjakje geen onvervulde verlangens heeft? Dat lijkt misschien zo. Maar wij denken dat zij vooral goed is in het verbergen daarvan. Net als zoveel mensen, toch?
Ziek hart
‘Een onvervuld verlangen kan het hart ziek maken’. Dit is een vertaling van Spreuken 13:12, maar ik weet niet meer welke. Je hebt er tegenwoordig ook zó veel: NBG’51, NBV, WV (uit 1987 én uit 1995), HSV, BGT, NBV21, en dat zijn nog niet eens alle Nederlandse vertalingen die tegenwoordig gebruikt worden. Misschien moeten we wat minder Bijbels voor onszelf kopen en wat meer geld aan Wycliffe doneren. Daar werken ze aan Bijbels in talen waarin nog helemaal geen Bijbel bestaat! Maar dit even terzijde, natuurlijk. De spreker begon zijn preek afgelopen zondag met het lezen van 1 Samuël 22:1-3. En dat deed hij alleen uit de HSV. Dit Bijbelgedeelte gaat over David, die zich schuilhoudt in een grot met de naam Adullam. Want David is op de vlucht voor koning Saul. Hij is daar samen met een troep mannen die zich, om verschillende redenen, bij David heeft aangesloten.
Wij willen het hier en wij willen het nú
Nadat wij die Bijbelgedeelten gelezen hadden, begon de spreker over de huidige maatschappij. Ik ben altijd een beetje bang als sprekers dit doen, want die huidige maatschappij … dat zijn (ook) ik en jij! Maar dat had hij wel door, want hij zei dat ook christenen last hebben van het ‘hier en nú-denken’. (Hij verwees naar 1 Korinthe 4 en Romeinen 8 als voorbeelden.) Mensen van vandaag willen hun wensen graag per direct vervuld zien. Je kunt je internetbestelling morgen in huis hebben, maar soms ook al ’s avonds. Zo wordt daar handig op ingespeeld. En zo zijn jij en ik. Dit gaat ook vaak op voor niet-materiele zaken. Dus: wat zijn jouw onvervulde verlangens? Maken die ook stiekem je hart ziek?
De spreker zei dat David ook met onvervulde verlangens te maken had, en waarschijnlijk ook wel dat zooitje mannen dat zich rondom hem verzameld had. David had de belofte koning te worden, maar dat was vooralsnog ver uit beeld. Hij moest leven als een zwervende vluchteling.
Wat David deed
Maar David had de gave van het dichten. En dan moet je nadenken voordat je iets op papier (of papyrus?) zet. En dan schrijft hij daar in die grot Adullam een lied, Psalm 34. Mijn tante zat even met een scheef oog te kijken toen zij dit hoorde, want er staat toch bóven die psalm dat David deze schreef ‘toen hij zich aan het hof van Abimelech als een krankzinnige voordeed’ (NBV). Maar opa vertelde ons later dat die gebeurtenis zich afspeelde vlak voor het verblijf in Adullam. Dus lag het wel voor de hand dat hij die psalm dáár geschreven heeft. (Ja, het schrijft wat lastig op het moment dat je je als krankzinnige voordoet –kan ik me zo voorstellen.)
Niet én wel verantwoordelijk
Wat David allemaal in Psalm 34 heeft verwoord, zoek je zelf nog maar eens op. Want ik wil niet opnieuw zo’n lang verhaal schrijven als vorige week. Luister de preek eventueel nog even na. De essentie is volgens mij wat de spreker – met verwijzing naar vers 13 – ook zei: “Je bent lang niet altijd verantwoordelijk voor wat je overkomt, maar je bent wel verantwoordelijk voor hoe je daarmee omgaat”.
Blessings,
Kortjakje