‘Sela’ … ofwel: opnieuw! De preek ging afgelopen zondag opnieuw over Maleachi. Bis! Bis!
Typisch leesvoer
Het blijft toch een beetje aparte lektuur. Zo’n Bijbelboek van pakweg 2500 jaar geleden. Daar moest de spreker dus wel even – hier en daar – wat toelichting bij geven. En dan nog.
Maar God was erbij. Toen, bij Maleachi. En ik geloof er in dat Hij ook nu nog bij ons is als we Zijn woorden lezen. En dan begrijpen we er nog wat van ook! Maar ik vond de mooiste tekst die werd voorgelezen toch die uit Deuteronomium 29: ‘Wat verborgen is, behoort de HEER, onze God, toe; wat openbaar is, komt ons toe. Wij en onze kinderen dienen ons altijd te richten naar alle bepalingen van deze wet.’ Ja, er blijven voor mij nog altijd veel dingen verborgen.
Waar blijft het recht?
Net als mij soms overkomt, zagen de Israëlieten om zich heen vaak onrecht. Waar was God? Waar is God in zulke omstandigheden? We mogen Hem erbij roepen. Maar liefst niet op de manier die je in Maleachi tegenkomt, vond de spreker. Dat was wel een beetje te cynisch. Dat getuigde van weinig eerbied voor God.
Recht
En Gods antwoord in Maleachi was inhoudelijk wel weer mooi. Hij houdt er niet van om degenen die iets fout doen, meteen van de aardbodem weg te vagen. Zo is Hij niet. Hij is juist super-geduldig. Zijn liefde gaat ook al éééééuwen mee. Maar dat wil niet zeggen dat Hij alles door de vingers ziet. Hij is de God van recht. Hij waarschuwt, vermaant, roept ons tot bekering, etc. En dan is het wel goed om daarop een keer te reageren.
Doe jij dat? Doe ik dat?
Hoe doe jij dat? Hoe doe ik dat?
Blessings,
Kortjakje